Vroeger toen ik klein was

Wanneer er vroeger toen ik op school zat om wat voor reden dan ook een tekening gemaakt moest worden, dan dacht men vaak als eerste aan mij. Ik kon het goed, maar men wist ook hoe leuk ik het vond om te doen. Ik legde mijn hele wezen er in, en het resultaat was ongeacht de objectieve esthetische waarde, gewoon top, want met hart en ziel gemaakt. Steltlopen, kon ik ook goed. Het is een kwaliteit waarvan de waarde discutabel is, maar toch. Wanneer er mensen gekozen werden uit een lange rij om teams samen te stellen voor voetbal of handbal, dan werd ik bijna zonder uitzondering, steevast als laatste gekozen. Ik kón vast wel gemiddeld spelen. Als ik wilde. Maar het straalde waarschijnlijk gewoon van me af… ik vind er niks aan!!! (En ik was ook een beetje bang voor de bal om eerlijk te zijn..). Als je kind bent, weet je vrij snel wie je waarvoor moet hebben en kiezen blijkbaar. Je doet vooral dat wat je leuk vind en wat je energie geeft, en je bent niet zo goed in andere dingen, of je vind het gewoon niet leuk om te doen en put het je uit. Als je klein bent probeer je het meeste niet te verbloemen. En je durft op je bek te gaan tijdens het uitproberen van alle dingen die je te gek vind. Sterker nog, je denkt er niet eens bij na…Daar kunnen de meeste volwassenen nog wat van leren.