Waarom vind ik dit zo leuk om te doen eigenlijk, vroeg ik me af. Je begint bij een laag level en bouwt in een wereld die je spelenderwijs moet ontdekken je level op tot een echte warrior, magier, of scherpschutter. De fun zit hem in het doen van het spel, en niet alleen om het einde, dat heb ik wel ontdekt. Je leert je vaardigheden in een bepaald gebied te verscherpen tot een superniveau, je leert veel, je praat met alle karakters, je ontdekt verborgen mogelijkheden, je wordt sterker en ontwikkelt strategieën om je vijand te verslaan.
In de Personal Branding Blog wordt ook gezegd: vorm teams waarvan de leden elkaars skills aanvullen. Je hebt een magiër, een vechtjas, een meesterdief en een scherpschutter nodig om een topprestatie neer te zetten (een monster effectief te verslaan). Je kiest vrij in het begin welke personage zich gaat bekwamen in welke krachten. Meestal voor de hand liggend, als je goed oplet, vind je een bepaalde aanleg die direct aanwezig is. Sommigen verassen je, looks can be deceiving. Je hoeft het natuurlijk niet te doen... keuzes maken is moeilijk....maar dan blijf je zitten met een team waarvan de leden allemaal aardig goed in alles zijn, maar hooguit middelmatig ergens blijven steken. Je komt er misschien zo ook wel, maar het duurt langer, je gaat vaker dood, moet het vaker oplossen met brute kracht en je mist een hoop extra’s, en een hoop lol en bevrediging. Als het je gelukt is om de personages op de voor hen op het lijf geschreven rollen perfect uit te bouwen, en hun karakters, uitrusting en acties dusdanig op elkaar af te stemmen dat je doormiddel van kettingreacties explosieve resultaten neerzet, dan ervaar je - op het puntje van de bank - de kick van de synergie!!
Nou ja, voor de RPG-fans dan…Nu gaan we het proberen in real life toe te passen. Waarom in een virtuele wereld wel en in het echt niet?
No comments:
Post a Comment