Wanneer ik merk dat ik bepaalde taken, klusjes of andere bezigheden aan het uitstellen en vermijden ben, en ze 'onder in de la' schuif, en dus steeds verder naar de rand van mijn bewustzijn druk, dan moet ik eens even bij mezelf te rade gaan. Ik ben heel goed in het mijzelf voor de gek houden, ook al doorzie ik de trucjes van mijn geest en persoonlijkheid, toch laat ik mij verleiden. Gewoon, omdat ik er voor kies om dingen te doen die op dat moment aantrekkelijker zijn. Wat dan helpt is even rustig te gaan zitten, en me levendig voor te stellen - ik doe dit bij voorkeur met zoveel mogelijk zintuigen, visueel, gevoelsmatig, auditief, in woorden - hoe het leven er uit ziet als de de taken of klusjes uitgevoerd heb. Voel ik me goed? Draagt het bij aan het creeren van een ideaal toekomstbeeld zoals ik dat graag zou zien? Past deze uitkomst in de doelen die ik dit jaar nastreef te behalen?
En hoe voel ik mij als ik er voor kies dezelfde dingen niet te doen? Misschien maar helemaal te schrappen? Hoe ziet mijn leven er dan uit. Ben ik trots, of baal ik van mezelf? Hoe wil ik zijn? Hoe wil ik waargenomen worden?
Het kan gaan om kleine dingen, zoals het maken van een afspraak bij de tandarts, bij die ene vriend of vriendin langsgaan waar je nodig naar toe moet, of het bellen van een klant waar je een vervelende boodschap voor hebt.
Dit werkt voor mij stimulerend om de klusjes gewoon in te plannen en uit te voeren, of in mindere mate, te schrappen, of een compromis tussen beide. De nabije toekomst ziet er dan weer wat hanteerbaarder uit in plaats van dat de klusjes en taakjes me achtervolgen. Het geeft een prettig gevoel van grip op het leven!
Monday 25 January 2010
Saturday 23 January 2010
"Mens durf te leven"
Nadat ik bij mijn vriendin (34 jaar) was geweest, die gediagnosticeerd is met een ongeneeslijk hersentumor (u hebt nog ongeveer een jaar te leven, mevrouw) werd mij wederom, zei het op een wat brute en keiharde manier, voorgeschoteld hoe zeer we moeten losbreken van niet functionele overtuiginen over jezelf en je leven die je klein houden en binnen je beperkende comfort-zone. JA het is comfortabel. MAAR JE TIJD HIER IS NIET EINDELOOS! Wat wil je nog DOEN in dit leven? Beleven? Ervaren? Voelen? en met Wie? Ik spoor niemand aan om roekeloos en risicovol gedrag te gaan vertonen, maar ga er voor en ga je dromen achterna. Voor alle twijfelaars: kies. Voor de angsthazen: spring gewoon! Ik kwam die dag dit toepasselijke lied van Ramses Shaffy tegen, wat ik laat afdrukken en op de wc hang om elke dag even te lezen:
Je leeft maar heel kort,
Maar een enkele keer.
En als je straks anders wilt kun je niet meer.
Mens, durf te leven.
Vraag niet elke dag,
van je korte bestaan.
Hoe hebben m’n pa of mijn grootpa ‘t gedaan.
Hoe doet ‘t m’n neef of hoe doet ‘t m’n vriend.
En wie weet hoe of dat dan de buurman weer vindt.
En wat heeft het fatsoen voor geschreven.
Mens, durf te leven.
De mensen bepalen de kleur van je das,
De vorm van je boek,
En de snip van je jas.
En van je leven.
Ze wijzen de paadjes waar langs je mag gaan.
En ze roepen ; ‘door, door’ als je even blijft staan.
Ze kiezen je toekomst, ze kiezen je werk.
En ze zoeken een kroeg voor je uit en een kerk,
En wat je aan de armen moet geven.
Mens, is dat leven ?
De mensen ze schrijven je leefregels voor,
Ze geven je raad en ze roepen in koor :
Zo, moet je leven.
Met die mag je omgaan,
Maar die ? Die is te link.
En die moet je trouwen al heb je geen zin.
En daar moet je wonen dat eist je fatsoen.
En je wordt genegeerd als je ‘t anders zou doen.
Alsof je iets ergs had misdreven.
Mens, is dat leven ?
Het leven is heerlijk,
Het leven is mooi.
Maar vlieg uit in de lucht,
En kruip niet in een kooi.
Mens, durf te leven.
Met je kop in de hoogte,
En neus in de wind.
En lap aan je laars
Wat een ander dan vindt.
Houd een hart vol van warmte,
En van liefde in je borst.
Maar wees op je vierkante meter een vorst.
Wat je zoekt kan geen ander je geven.
Mens, durf te leven.
Mens, durf te leven
Je leeft maar heel kort,
Maar een enkele keer.
En als je straks anders wilt kun je niet meer.
Mens, durf te leven.
Vraag niet elke dag,
van je korte bestaan.
Hoe hebben m’n pa of mijn grootpa ‘t gedaan.
Hoe doet ‘t m’n neef of hoe doet ‘t m’n vriend.
En wie weet hoe of dat dan de buurman weer vindt.
En wat heeft het fatsoen voor geschreven.
Mens, durf te leven.
De mensen bepalen de kleur van je das,
De vorm van je boek,
En de snip van je jas.
En van je leven.
Ze wijzen de paadjes waar langs je mag gaan.
En ze roepen ; ‘door, door’ als je even blijft staan.
Ze kiezen je toekomst, ze kiezen je werk.
En ze zoeken een kroeg voor je uit en een kerk,
En wat je aan de armen moet geven.
Mens, is dat leven ?
De mensen ze schrijven je leefregels voor,
Ze geven je raad en ze roepen in koor :
Zo, moet je leven.
Met die mag je omgaan,
Maar die ? Die is te link.
En die moet je trouwen al heb je geen zin.
En daar moet je wonen dat eist je fatsoen.
En je wordt genegeerd als je ‘t anders zou doen.
Alsof je iets ergs had misdreven.
Mens, is dat leven ?
Het leven is heerlijk,
Het leven is mooi.
Maar vlieg uit in de lucht,
En kruip niet in een kooi.
Mens, durf te leven.
Met je kop in de hoogte,
En neus in de wind.
En lap aan je laars
Wat een ander dan vindt.
Houd een hart vol van warmte,
En van liefde in je borst.
Maar wees op je vierkante meter een vorst.
Wat je zoekt kan geen ander je geven.
Mens, durf te leven.
Mens, durf te leven
Friday 1 January 2010
Emoties onder controle?
Ik heb zo al enige tijd een bepaald idee over hoe je wereldbeeld met de daar bijbehorende opvattingen over alles wat je omringt en je gedachten belangrijk zijn bij het kijken naar wat er zit tussen stimulus en respons. Ik betrap mezelf er echter op, dat steeds wanneer ik erg enthousiast ben over een bepaalde kijk op zaken, een beetje eenzijdig ga denken. Ik begin dan selectief waar te nemen en te zoeken naar informatie die de kijk bevestigt. Merkwaardig is dat. Het is een ego-strelend menselijke trek waar je je bewust van kan zijn maar toch intrapt.
Zo nijg ik steeds uit de betreffende inzichten en denkbeelden de conclusie te trekken dat omdat je altijd je repsons kan kiezen, je dus in feite altijd je emoties en reacties onder controle moet kunnen hebben. Het is ook 'volwassen' om je emoties te beheersen of niet? Bespeur ik hier een opvatting? Ik las een (alweer oud) artikel over de RET, NLP en het brein, en hoe eerstgenoemden volgens de auteur tekortschieten. Het is natuurlijk maar net hoe je het bekijkt... Maar toch.
Ja, dacht ik naderhand. Ik krijg schijnbaar toch steeds de indruk (ik zeg helemaal niet dat dit wordt beweerd door iemand) dat het de bedoeling is emoties te voorkomen of beheersen, en dan hebben we het meestal over zogenaamde 'negatieve' emoties (hoor ik daar een opvatting?) als kwaadheid of angst. Dat je met het sturen van je gedachten je emoties beheerst of ombuigt. Ja, dat kan. Ik kies zelf wat ik hier van van vind en hoe ik me voel, denk ik vaak, als ik me laat irriteren, boosmaken, of droef voel. En het werkt ook heel vaak, en het geeft een goed gevoel geen speelbal te zijn van je emoties of gedachten. Maar je kiest niet alles.
Soms ben ik boos, soms ben ik verdrietig, soms moet ik dit ventileren en jank ik gewoon even of gooi ik met een deur of noem ik mijn hond een klotebeest, gewoon omdat hij in de buurt is en me voor de voeten loopt.
Natuurlijk kies ik wel zelf de gedragsmatige respons. Ik kan ipv met de deur gooien ook een kanon afschieten, dat ventileert misschien effectiever maar geeft zo'n rotzooi.
Zo nijg ik steeds uit de betreffende inzichten en denkbeelden de conclusie te trekken dat omdat je altijd je repsons kan kiezen, je dus in feite altijd je emoties en reacties onder controle moet kunnen hebben. Het is ook 'volwassen' om je emoties te beheersen of niet? Bespeur ik hier een opvatting? Ik las een (alweer oud) artikel over de RET, NLP en het brein, en hoe eerstgenoemden volgens de auteur tekortschieten. Het is natuurlijk maar net hoe je het bekijkt... Maar toch.
Ja, dacht ik naderhand. Ik krijg schijnbaar toch steeds de indruk (ik zeg helemaal niet dat dit wordt beweerd door iemand) dat het de bedoeling is emoties te voorkomen of beheersen, en dan hebben we het meestal over zogenaamde 'negatieve' emoties (hoor ik daar een opvatting?) als kwaadheid of angst. Dat je met het sturen van je gedachten je emoties beheerst of ombuigt. Ja, dat kan. Ik kies zelf wat ik hier van van vind en hoe ik me voel, denk ik vaak, als ik me laat irriteren, boosmaken, of droef voel. En het werkt ook heel vaak, en het geeft een goed gevoel geen speelbal te zijn van je emoties of gedachten. Maar je kiest niet alles.
Soms ben ik boos, soms ben ik verdrietig, soms moet ik dit ventileren en jank ik gewoon even of gooi ik met een deur of noem ik mijn hond een klotebeest, gewoon omdat hij in de buurt is en me voor de voeten loopt.
Natuurlijk kies ik wel zelf de gedragsmatige respons. Ik kan ipv met de deur gooien ook een kanon afschieten, dat ventileert misschien effectiever maar geeft zo'n rotzooi.
Subscribe to:
Posts (Atom)