Mijn vader

Dit is mijn vader, Harry Heijmer. Dit was ongeveer in 1984 schat ik, hij was toen zo'n beetje net zo oud als ik nu ben. Ik heb deze foto gemaakt, ik was een jaar of zeven, of acht misschien. Dit is de mooiste foto die ik heb want zo kan ik me hem herinneren.

Helaas is mijn vader niet ouder dan 41 geworden. Ik heb nooit een volwassen gesprek met hem kunnen voeren, behalve in mijn verbeelding, en dat mis ik nog steeds wel eens. Geen vaderlijk wijs advies, geen tekst en uitleg over wat de juiste keuze is, hoe verkeerd die jongen voor mij zou zijn of hoe je een geluidsinstallatie installeert. Hoe je een band verwisselt, en hoe belangrijk wiskunde is voor mijn toekomst. Ik kan mij herinneren dat hij het soort man was die mij liet kijken naar de sterrenbeelden in het donker, en daar uitleg bij gaf. Nog altijd probeer ik de grote en de kleine beer te vinden en denk ik daaraan terug, me weer verwonderend over de magie van de kosmos. Hij liet ons lezen in de encyclopedie - bij afwezigheid van Google - en kennis was belangrijk. Hij leerde mij de waarde en schoonheid van fotografie. Ik kon met hem schaken en vast ook goed met hem sparren over de te nemen zet. Wat zou hij internet mooi hebben gevonden, en alle gadgets, computers en platte tv's. Ik kan me herinneren, dat hij een keer thuiskwam met Pong. Het allereerste computerspelletje. Hij kon dingen uit elkaar halen en weer in elkaar zetten. Hij deed dingen zoals het hoort, de kerstlampjes elk jaar weer netjes op het daarvoor bestemde houdertje, en fietswielen elk najaar insmeren met vet. Ik weet niet hoe het zou zijn. En toch kan ik me ook voorstellen hoe hij zou zijn geweest en wat hij zou zeggen. Hij is een heus personage in mijn interne adviesraad. Hij vertegenwoordigt de ratio en de wetenschap, en 'doing the right thing'. Ik luister er dus niet altijd naar...

Hij had HTS werktuigbouw gedaan en werkte bij Hollandse Signaal apparaten, en ik vond hem de slimste man op aarde. Hij kon alles maken en bedenken. Zo herinner ik hem mij. Alle sleutels in de schuur hingen op grootte op een rijtje, en hij maakte een wereld die ordelijk was en alles zou gaan zoals het hoorde. Natuurlijk, werkt het niet zo.

Op 6 juli 1988 nam hij op 41-jarige leeftijd afscheid van deze wereld.

Nu, 27 jaar later, op vaderdag 2015, schrijf ik een stukje over hem. Omdat ik niks over hem kan vinden, op een oude voetbalfoto na. Hier sta ik ook rond diezelfde tijd met mijn vader op de foto.

En ook omdat het zo merkwaardig is, dat zijn enig zoon, nu 41 jaar, precies zo oud als mijn vader is geworden, een kleinkind ter wereld mag brengen met een uitgerekende datum om geboren te worden op 6 juli 2015. Tijd van leven en tijd van heengaan.

Hij loopt nog steeds - ergens daarboven - met ons mee, en ik neem zijn advies, zoals ik denk dat het zou zijn geweest, nog steeds ter harte. Of niet.

Op al het goeds van vaders en opdat ze herinnerd mogen worden!