Maar mijn vingers jeuken en als ik er voor de zoveelste keer langsheen loop, en er niet meer zoveel mensen zijn, doe ik het gewoon! Ik neem ik plaats op de kruk. Ik kijk even om me heen, ik leg mijn vingers op de gladde toetsen en ik begin mijn eeuwige klassieker für Elise....
Aarch, mijn hart verschrompelt zich, wat hoort mijn oor!? De klanken zijn dof en de toetsen gaan stug.. Ja, ze ogen zelfs een beetje grauw nu ik beter kijk.. Ik maak het lied af en applaudisseer voor mezelf voor het proberen. Ik ga gauw naar huis.
Daar zie ik mijn eigen piano. Die is meer dan 100 jaar oud en de verf bladdert er af. Hij is een halve toon off-key en hier en daar wat vals, en er is een snaar geknapt, en één toets blijft altijd steken. Past precies bij mij :). Maar hij klinkt altijd helder en puur, de toetsen zijn soepel en uitnodigend en maakt echte muziek die doordringt. (Ja, dat vinden de buren waarschijnlijk ook). Door de muren, maar ik bedoel, tot in het hart. Inspiratie ten top, op mijn piano's zijn de sonates geschreven ik weet het zeker!
Ik ga hem eens even laten stemmen en opknappen, en dan is hij weer speelklaar. Zoals met zoveel dingen, wat ben ik toch weer blij dat ik hem heb. En wie heeft er nu ruimte voor een vleugel?
1 comment:
Oei goed plan, heel zonde van zo'n klassieke piano anders. Wij hebben die van ons ook een tijd laten verslonzen, maar uiteindelijk toch ervoor gekozen hem te laten stemmen en opnieuw te laten spuiten. Heel blij met het resultaat én er wordt meer opgespeeld. De buren kunnen daarnaast weer iets geruster zijn omdat alles wat nu aan pianogeluid doordringt in ieder geval niet vals is..Wellicht jouw buren ook!
Post a Comment