Een tijdje geleden haalde ik neusspray voor mijn 2 jarige zoontje. In de bijsluiter stond dat het product bedoeld was voor kinderen tot 6 jaar. En dat het niet gelijktijdig gebruikt dient te worden wanneer uw kind ook antidepressiva inneemt. Wat!? Is het tegenwoordig al normaal dat een kind onder de 6 jaar een antidepressivum krijgt voorgeschreven? Hoe kan dit nou de gang van zaken zijn?
Kinderen en jongeren hebben wereldwijd meer dan ooit te maken met depressies, en met angsten (o.a., Seligman, et. Al. 2009). Daarnaast hebben kinderen en jongeren meer dan ooit te maken met overgewicht, en laatst las ik ook nog iets over een nieuwe trend: infobesitas. Ze versturen meer dan 70 sms berichten op een dag? Ze proberen voortdurend alles op internet te volgen en zijn bang iets te missen, raken er gedeprimeerd van en krijgen slaapproblemen.
In een wereld waarin men nog steeds geneigd is te denken dat geluk en welzijn in materie is uit te drukken en daar ook van afhangt, moet men toch een keer inzien dat de gevolgen niet zijn wat je zou verwachten in een groeiende welvaartsmaatschappij.
Natuurlijk neem ik een diagnose wel serieus en is het een ernstige zaak wanneer een kind deze symptomen vertoont. Ook is het niet zinvol te gaan staan wijzen en roepen naar hoe ‘men’ het doet, wat kan ik nou doen aan dit wat ik waarneem? Ik vind het bizar. Ik heb nog steeds het gevoel dat dat is wat het is, een verzameling symptomen met een label er op. Waar komt het vandaan? Waarom zouden zoveel kinderen een biochemische huishouding in het brein hebben die hier toe leidt? Dat is toch niet logisch of functioneel. Er moet iets over het hoofd worden gezien. We zoeken naar een speld in de verkeerde hooiberg door medicatie als oplossing te zien.
Ik denk dat het onderwijs, opvoeders en verzorgers en de rest van de wereld een positiviteitsboost nodig heeft en een impuls tot vrij denken, creatief denken, jezelf mogen zijn, bijdragen aan geluk ipv aan productie, je talenten te verkennen, dankbaar te zijn, en nog veel meer. Elke dag probeer ik iets te bedenken om iets te schrijven, tekenen, zeggen, doen, zingen, maken of gewoon accepteren en betrokken te tonen, om hieraan een druppel op de gloeiende plaat bij te dragen.
1 comment:
Hoi Tessa, wees zelf het voorbeeld, de industrie draait op volle toeren en het maakt de mens krachteloos, men moet nu echt leren te luisteren naar hun eigen stem, intuitie en vandaar uit gaan handelen. Oke , daar ligt weerstand op, omdat we nog te vaak in ons hoofd zitten. Maar als wij eerst het aan onszelf geven, kunnen we een voorbeeld zijn, doordat we het geleerde herkennen in een ander!
Post a Comment