Positieve taal

Ik zat net wat te lezen over taalontwikkeling bij je kind. Ik had me er nog helemaal niet in verdiept want het gaat hier helemaal prima met de taal. En dat ondanks mama’s twentse accent. Ik hoor bij hem écht niks bij de ‘nee’ en die hoor ik nog al eens, want hij is twee…

Maar goed, wat ik zeggen wou, is dat ik vond dat wanneer je de taalontwikkeling van je peuter wilt stimuleren, je je het beste niet kunt laten verleiden tot het corrigeren van foute uitspraak of verkeerde volgorde van woorden. Ook vooral niet reageren met kindertaal.

Wat dan wel? Reageren met de juiste woorden en uitspraak, waarbij de aandacht gevestigd wordt op WAT het kind zegt en niet HOE hij het zegt, is de gulden regel. Focus op de fouten veroorzaakt mogelijk een verminderd zelfvertrouwen en tevens doet het plezier in het leren praten ook afnemen. Dit vind ik ook mooi passen bij de inzichten van de positieve psychologie waarbij we ons op de pret richten, en op wat we allemaal al kunnen, in plaats van op het repareren van onze tekortkomingen. Met pret en het goede voorbeeld heb je de juiste ingrediënten al te pakken!