Last van uitstelgedrag?

Wanneer ik merk dat ik bepaalde taken, klusjes of andere bezigheden aan het uitstellen en vermijden ben, en ze 'onder in de la' schuif, en dus steeds verder naar de rand van mijn bewustzijn druk, dan moet ik eens even bij mezelf te rade gaan. Ik ben heel goed in het mijzelf voor de gek houden, ook al doorzie ik de trucjes van mijn geest en persoonlijkheid, toch laat ik mij verleiden. Gewoon, omdat ik er voor kies om dingen te doen die op dat moment aantrekkelijker zijn. Wat dan helpt is even rustig te gaan zitten, en me levendig voor te stellen - ik doe dit bij voorkeur met zoveel mogelijk zintuigen, visueel, gevoelsmatig, auditief, in woorden - hoe het leven er uit ziet als de de taken of klusjes uitgevoerd heb. Voel ik me goed? Draagt het bij aan het creeren van een ideaal toekomstbeeld zoals ik dat graag zou zien? Past deze uitkomst in de doelen die ik dit jaar nastreef te behalen?

En hoe voel ik mij als ik er voor kies dezelfde dingen niet te doen? Misschien maar helemaal te schrappen? Hoe ziet mijn leven er dan uit. Ben ik trots, of baal ik van mezelf? Hoe wil ik zijn? Hoe wil ik waargenomen worden?

Het kan gaan om kleine dingen, zoals het maken van een afspraak bij de tandarts, bij die ene vriend of vriendin langsgaan waar je nodig naar toe moet, of het bellen van een klant waar je een vervelende boodschap voor hebt.

Dit werkt voor mij stimulerend om de klusjes gewoon in te plannen en uit te voeren, of in mindere mate, te schrappen, of een compromis tussen beide. De nabije toekomst ziet er dan weer wat hanteerbaarder uit in plaats van dat de klusjes en taakjes me achtervolgen. Het geeft een prettig gevoel van grip op het leven!